Παρά το γεγονός ότι ο
συναγερμός για μια βραχυπρόθεσμη χρεοκοπία έληξε, η Ελλάδα είναι
πιθανό να παραμείνει στη μονάδα εντατικής θεραπείας για χρόνια και ίσως
επανέλθει μόνο με επιπλέον διεθνή βοήθεια, σύμφωνα με έγγραφα που
παρουσιάστηκαν από ειδικούς στο συνέδριο του Brookings Insitution την Πέμπτη
και επικαλείται το Marketwatch.
Η οικονομολόγος του
Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, Κάρμεν Ρέινχαρτ σημείωσε πως
η Ελλάδα βρίσκεται σε
έναν κύκλο συνεχούς δανεισμού και πτωχεύσεων από το 1833 και ακόμη πλήρωνε το
πρώτο δάνειο 100 χρόνια αργότερα.
Θα χρειαστούν δραστικά
μέτρα για να σπάσει αυτός ο κύκλος. Το «κλειδί» μιας λύσης θα ήταν ένα βαθύ
ονομαστικό κούρεμα στο απόθεμα του δημοσίου και πιθανώς του ιδιωτικού χρέους,
κατέληξε η Ρέινχαρτ.
Η Ελλάδα και οι
δανειστές της στην Ευρωζώνη κατέληξαν σε ένα πρόγραμμα 86 δισ. ευρώ, που είναι
το τρίτο στη σειρά αυτών των πακέτων διάσωσης. Μια σειρά μεταρρυθμίσεων
συμφωνήθηκε να εφαρμοστούν από την Ελλάδα με αντάλλαγμα της βοήθειας που
αναμένεται να δοθεί τον Οκτώβρη.
Οι συζητήσεις θα
διεξαχθούν αμέσως μετά τις εκλογές στην Ελλάδα στις 20 Σεπτεμβρίου. Η αξιολόγηση
του Οκτωβρίου, σύμφωνα με το Marketwatch, θα είναι η πρώτη μεγάλη ευκαιρία για
να συζητηθεί η αναδιάρθρωση του χρέους. Το ΔΝΤ έχει πολλές φορές επαναλάβει ότι
το χρέος δεν είναι βιώσιμο και απαιτείται σημαντική ελάφρυνσή του.
Ο βραβευμένος με Νόμπελ
οικονομολόγος Χριστόφορος Πισσαρίδης, του London School of Economics είπε ότι η
Ελλάδα ακόμη υποφέρει από δομικά προβλήματα, όπως είναι η χαμηλή παραγωγικότητα
και η έλλειψη ανταγωνιστικότητας.
Πιθανόν στον χρόνο που
μεσολαβεί για την Ελλάδα θα χρειαστεί βοήθεια από τους διεθνείς θεσμούς,
περισσότερο από τα 3-4 χρόνια που έχει τεθεί ως χρονοδιάγραμμα για άλλα
ευρωπαϊκά οικονομικά προγράμματα.
Ο Κρίστοφερ Χάουζ του
Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν υποστήριξε πως το μέγεθος της λιτότητας που
επιβάλλεται στην Ελλάδα θα είναι οδυνηρό.
Η Τζουλιάν Σουμάχερ του
Πανεπιστημίου του Μέινζ σημείωσε ότι η Ελλάδα θα αποπληρώσει δάνεια στους
Ευρωπαϊκούς θεσμούς μέχρι το 2054. Υποστήριξε ότι οι ευρωπαϊκές χώρες θα πρέπει
να εξετάσουν άφεση του χρέους μετά από μια παρατεταμένη περίοδο πολιτικής καλών
επιδόσεων, όπως το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα έκαναν για τις πιο φτωχές χώρες
του κόσμου.