«Η μάχη ενός κρατούμενου είναι μεταξύ ζωής και θανάτου»

Ο Κώστας Γουρνάς είναι κρατούμενος στις Φυλακές Κορυδαλλού. Είναι αυτός που μαζί με τον Νίκο Μαζιώτη και την Πόλα Ρούπα ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη για τη δράση της οργάνωσης «Επαναστατικός Αγώνας».
Είναι αυτός επίσης που έγραψε το βιβλίο «Η βαρύτητα στο ή» (Εκδόσεις των Συναδέλφων), ένα σπονδυλωτό μυθιστόρημα, σε τρεις
χρόνους, για την Αθήνα του 2010 (λίγο μετά την τραγωδία της Marfin), το Βερολίνο του 2034 και το Βόλγκογκραντ του 2110. Το διαβάζεις και ταξιδεύεις στον χρόνο.
Και ταυτόχρονα αναζητάς στις σελίδες του ψήγματα από την πραγματικότητα, από το παρελθόν του ίδιου του Κώστα. «Ξέρεις, μικρό μου κοριτσάκι, ο πολιτικός χώρος στον οποίο ανήκω δεν είναι από εκείνους που σου εξασφαλίζουν μια νοικοκυρεμένη, ήσυχη ζωή μέχρι τα πενήντα, με σίγουρη δουλειά και δυο-τρία παιδιά να τρέχουν στα πόδια σου» λέει κάποια στιγμή ο Οδυσσέας, ένας από τους ήρωες του μυθιστορήματος.
Στον Κώστα επιβλήθηκε ποινή κάθειρξης 50 ετών και 6 μηνών για τα αδικήματα της συγκρότησης τρομοκρατικής οργάνωσης, απλής συνέργειας σε εκρήξεις κατά συρροήν, απλής συνέργειας σε τρεις απόπειρες ανθρωποκτονίας (στην επίθεση του «Επαναστατικού Αγώνα» κατά των ΜΑΤ στο υπουργείο Πολιτισμού τον Ιανουάριο του 2009), απλής συνέργειας σε διακεκριμένη φθορά ξένης περιουσίας, προμήθειας και κατοχής όπλων και εκρηκτικών και χρήσης πλαστού εγγράφου.
Μέσα από τη φυλακή μίλησε στην «Εφ.Συν.» για την ηθική και την επανάσταση, όπως αξίζουν να είναι.
• Λένε πως έξω δεν προλαβαίνεις τον χρόνο και στη φυλακή ο χρόνος σε σκοτώνει, δεν περνάει με τίποτε. Ισχύει;
Σίγουρα αυτό είναι μια γενική αλήθεια, ωστόσο εμπεριέχει και μια μερικότητα. Στο παράλληλο σύμπαν της φυλακής υπάρχει διαφορά φάσης με τη ζωή στην κοινωνία. Υπάρχει και εκτεταμένη διαστολή του χρόνου, αν θες, για να πάμε και στα ζητήματα με τα οποία ασχολείται το βιβλίο μου.
Η καθημερινότητα μέσα στα τείχη της αιχμαλωσίας είναι μια διαρκής διαμάχη του κρατούμενου με τον χρόνο, που για έναν παράξενο λόγο έχει στρατευτεί με το στρατόπεδο των ανθρωποφυλάκων.
• Ποιο είναι το στοίχημα επομένως για τον κρατούμενο;
Να κάνει το παν ώστε να αξιοποιεί αυτή τη συνθήκη για να την αντιστρέφει, να χρησιμοποιεί αυτόν τον άπλετο χρόνο για να βελτιώνει πτυχές του εαυτού του.
• Προκειμένου να... σωφρονιστεί;
Εδώ δεν μιλώ, προφανώς, για σωφρονισμό. Τέτοιο πράγμα δεν τίθεται καν στις ελληνικές φυλακές, ακόμα και για όσους το επιθυμούν. Μπορεί να ακούγεται κοινότοπο, αλλά η μάχη που δίνει ένας κρατούμενος είναι αυτή μεταξύ της ζωής και του θανάτου. Γιατί η φυλακή είναι κατά πολλές έννοιες ένας αργός θάνατος.
• Ολόκληρη η συνέντευξη στην «Εφημερίδα των Συντακτών» που κυκλοφορεί.