Διακόσια και
βάλε χρόνια από τη Γαλλική Επανάσταση οπότε και καθιερώθηκαν οι όροι
Αριστερά και Δεξιά στην πολιτική, σε αρκετές χώρες ελάχιστα ή και τίποτε
είναι πια αυτά που χωρίζουν τις δύο αντίπαλες ιδεολογίες. Κυρίως σε
πρακτικό επίπεδο.
Στην Ελλάδα για
παράδειγμα, όπως και σε άλλες χώρες της Ε.Ε., λόγω των μνημονίων δεν
υπάρχει καμία διαφορά, ιδιαίτερα όσον αφορά κυβερνητικά προγράμματα. Το
ζήσαμε από το πρώτο εξάμηνο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και το
επιβεβαιώσαμε πανηγυρικά με το τρίτο μνημόνιο. Τι Σαμαράς, τι Τσίπρας.
Οι όροι
''αριστερά'' και ''δεξιά'' αναφέρονταν στον τρόπο που κάθονταν οι
παρατάξεις στη Γενική Συνέλευση (Γαλλ: états généraux): στην αριστερά
πλευρά του προέδρου κάθονταν όσοι εναντιώνονταν στη Μοναρχία και
υποστήριζαν την επανάσταση, την εγκαθίδρυση δημοκρατίας και ένα κοσμικό
καθεστώς, ενώ στη δεξιά πλευρά κάθονταν οι υποστηρικτές του Παλαιού
Καθεστώτος.
Η χρήση του
όρου "Αριστερά" εν γένει ξεκίνησε, όμως, μετά την αποκατάσταση της
μοναρχίας το 1815, οπότε και περιέγραφε τους "Ανεξάρτητους". Περισσότερο
από δύο αιώνες από τότε και ύστερα από φοβερές αντιθέσεις σε παγκόσμιο
επίπεδο, ιδεολογικούς πολέμους και εμφύλιες διαμάχες ό,τι δεν κατάφερε ο
πολιτισμός, το πέτυχαν τα μνημόνια. Κοινή γραμμή, κοινή πολιτική, ίδια
προγράμματα.
Στην Ελλάδα,
Αριστερά, Δεξιά και Κέντρο, εκτός λίγων εξαιρέσεων, ψήφισαν από κοινού
την πολιτική που κατά τη γνώμη τους, θα βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο. Η
Αριστερά δεν άντεξε τα ανεμοδαρμένα ύψη της εξουσίας και διασπάστηκε. Η
προεκλογική μάχη πια είναι σίγουρο πως όποτε γίνει θα έχει μικρή
διάρκεια και κανένα επί της ουσίας βασικό διακύβευμα, όπως οι
προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις που οι αναλυτές χαρακτήριζαν
κρίσιμες.
Ούτε μέσα ή έξω
από το ΝΑΤΟ, ούτε έξω οι βάσεις του θανάτου, ούτε κάτω οι κλέφτες του
ΠΑΣΟΚ, ούτε καλύτερα παπάκι παρά το Μητσοτάκη, ούτε το μέλλον της χώρας
στην Ευρωπαική Ένωση, ούτε βέβαια τα μνημόνια και το σκίσιμο τους.
Διλήμματα, δεν υπάρχουν πια. Σκάσε και κολύμπα, Έλληνα.
www.apodytiriakias.gr