ΑΕΚ, φέτος οι Θεσσαλονικείς. Από μόνο του αυτό δείχνει μια πρόοδο, καθώς μιλάμε για τρεις διαφορετικούς πρωταθλητές. Όπως και η δεύτερη σερί σεζόν χωρίς τίτλο για τον Ολυμπιακό λέει πολλά αφού είχε να συμβεί προ… Θωμά. Και μην πει κανείς «δεν τον άξιζε», γιατί κι άλλους δεν άξιζε μα τους πήρε. Με τον… γνωστό τρόπο.
Μετά λοιπόν από ένα κάρο χρόνια συντελείται τέτοια αλλαγή στο ελληνικό ποδόσφαιρο και εσύ όχι απλά δεν είσαι πουθενά, αλλά είσαι και πιο ανυπόληπτος από ποτέ. Δεν θα ισχυριστώ πως καθάρισε το πράγμα και να μου κοπεί το χέρι αν γράψω κάτι τέτοιο, πλην όμως βλέπουν οι πάντες πως τίποτα δεν είναι όπως παλιά. Πως τα λάθη δεν γίνονται πάντα υπέρ του ενός και κατά όλων των άλλων. Συμφωνώ πως αν απομονώσεις συγκεκριμένες φάσεις θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι με τους Έλληνες διαιτητές και μακάρι να σφύριζαν μόνο ξένοι ΚΑΘΕ παιχνίδι. Θα επαναλάβω ωστόσο πως ότι «έγκλημα» κι αν έγινε έως τώρα τον πρωταθλητή ΔΕΝ τον έκρινε.
Επιστρέφουμε στα δικά μας τα χάλια. ΟΚ, εδώ που έχεις φτάσει είναι από ουτοπικό έως κωμικό να συζητάς για πρωταθλήματα όταν ο βασικός στόχος της ιδιοκτησίας σου (πλην του… εκλογικού αποτελέσματος) είναι να πάρεις άδεια συμμετοχής για το επόμενο πρωτάθλημα. Σε πιάνει όμως και μια τρέλα ενθυμούμενος ότι επί της ουσίας όλο αυτό που συντελείται ΕΣΥ το ξεκίνησες. Γιατί εσύ υπέφερες περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον και εσύ επέλεξες να το αναδείξεις τόσο εμφατικά και παράλληλα να σπάσεις αυγά.
Ο ιδιοκτήτης του Παναθηναϊκού, αυτός που με τις αλλοπρόσαλλες επιλογές την τελευταία διετία έχει ξεφτιλίσει κάθε ιερό και όσιο του συλλόγου, ήταν εκείνος που μαζί με τον Μελισσανίδη και τον Σαββίδη ξεκίνησαν την προσπάθεια να σταματήσει το… μονοπώλιο. Ήταν και ο πρώτος που μίλησε για «εγκληματική οργάνωση» και ένα σωρό ακόμα «ομορφιές» που όλοι γνώριζαν αλλά κανείς δεν άγγιζε. Γι’ αυτό και στηρίχτηκε για όσους ξεχνούν και όχι για τις… ποδοσφαιρικές του γνώσεις.
Πάμε παρακάτω: Δεν τον υποχρέωσε κανείς να είναι «αγκαλίτσες και φιλάκια» με τους άλλους δύο, ούτε φυσικά ξεχνάμε τι μας έκαναν με τον Κύζα και τον Ιβιτς οι μεν, τον Θάνο και δεν (θέλω να) θυμάμαι και με τι άλλο οι δε. Φυσικά και δεν πήγαιναν και με τον σταυρό στο χέρι. Η περιβόητη Συμμαχία άλλωστε ήταν ΕΞΩ από τις τέσσερις γραμμές. Δεν είναι τυχαίο πως και οι δύο Πόντιοι άλλωστε «σκοτώθηκαν» πέρσι, αλλά η στόχευση δεν άλλαξε και το αποτέλεσμα – δυστυχώς για εμάς – τους δικαίωσε.
Την ίδια ώρα και ενώ το πράγμα έδειχνε ξεκάθαρα πως πάει να γυρίσει ο Αλαφούζος επέλεξε την απόλυτη παράνοια. Σε αγωνιστικό επίπεδο ξήλωσε σταδιακά μια ομάδα ΕΤΟΙΜΗ για πρωταθλητισμό (θυμηθείτε τι μπάλα έπαιζες και τι αποτελέσματα έπαιρνες πριν τραβήξει το χαλί στον Μαρίνο) και την έφτασε βήμα – βήμα στην απόλυτη διάλυση και τον εξευτελισμό. Αν και μεγαλύτερος εξευτελισμός από το να ταυτίζεσαι με αυτόν που σε πολεμάει με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο δύσκολα μπορεί να υπάρξει. Ασφαλώς και σε καθαρά προσωπικό επίπεδο ο καθένας μπορεί να επιλέγει τα όρια του όποιου διασυρμού, όμως εδώ μιλάμε για μια ομάδα με εκατομμύρια κόσμο που έζησε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Και αυτό δεν θα το συγχωρέσει κανείς και ποτέ στον σημερινό ιδιοκτήτη του συλλόγου.
Για να το κλείσουμε είναι λογικό λοιπόν να σε πιάνει το «γαμώτο» βλέποντας ξένους διαιτητές (τουλάχιστον στα μεγάλα ματς), ίσες αποστάσεις στα πειθαρχικά όργανα και κόψιμο κάθε είδους «μαγκιάς». Ούτε σουλάτσα μέσα στα γήπεδα για να προκαλέσουμε, ούτε έλεγχο στα δίχτυα και χειρονομίες μπροστά στα πέταλα για να… ξαναπροκαλέσουμε, ούτε τίποτα απ’ όσα ζήσαμε στο πετσί μας. Και εσύ κομπάρσος και στην κυριολεξία του κλότσου και του μπάτσου. Πως να μην σαλτάρεις…
Νικόλας Βασιλαράς
sdna.gr