Το «φάντασμα» της «έλλειψης εργαζομένων» πλανάται πλέον πάνω από τους περισσότερους βασικούς κλάδους της οικονομίας: γεωργία, κατασκευές, τουρισμός-εστίαση, λιανικό εμπόριο-σουπερμάρκετ. Και όχι μόνο της ελληνικής αλλά όλων των χωρών του αναπτυγμένου κόσμου.
Στις χώρες της ευρωζώνης το ποσοστό ανεργίας είναι σε ιστορικά χαμηλά – μήπως λοιπόν ζούμε... στην ευτυχή συγκυρία της… πλήρους απασχόλησης και γι’ αυτό έχουμε έλλειψη εργαζομένων;
Στην Ελλάδα το ποσοστό ανεργίας είναι αρκετά υψηλό ώστε να μην υφίσταται καν ένα τέτοιο ερώτημα. Μήπως λοιπόν στην Ελλάδα, τη χώρα-μέλος που χαρακτηρίζεται από τον συνδυασμό πολύ υψηλών ποσοστών στους δείκτες κοινωνικής δυστυχίας και πολύ χαμηλού εισοδήματος, οι πολίτες της δεν χρειάζονται πλέον τον μισθό;
Στην αναζήτηση των αιτίων της «έλλειψης προσωπικού» έχουν προταθεί κοινωνιολογικού χαρακτήρα ερμηνείες, όπως η δημογραφική κρίση. Δεν μπορούμε όμως να ερμηνεύσουμε ένα πρόβλημα μέσω ενός άλλου, ιδιαίτερα όταν αμφότερα προκαλούνται από ίδιες ή παραπλήσιες αιτίες.
Το χαμηλό εισόδημα, οι «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις, η τραγική υποβάθμιση του κοινωνικού κράτους ευθύνονται εξίσου για τη δημογραφική κρίση αλλά και για την απροθυμία των εργαζομένων να εργαστούν σε συνθήκες εργασιακής γαλέρας. Η πυρηνική οικογένεια της εποχής μας, ακόμη περισσότερο η μονογονεϊκή, τα ζευγάρια που συγκατοικούν εκτός γάμου, αλλά και οι singles ζουν την τυραννία του πλέον ώριμου, δηλαδή του πλέον ακραίου νεοφιλελευθερισμού: πρέπει να δουλεύουν περισσότερο, συχνότατα με «σπαστά» ωράρια, για μικρότερο εισόδημα.
Μη διατεθειμένοι να θίξουν τα «κεκτημένα» των χαμηλών μισθών και της εργασιακής ζούγκλας, οι εργοδοτικές ενώσεις από πολλούς κλάδους ζητούν επίμονα από την κυβέρνηση να κάνει εισαγωγή μεταναστευτικής εργατικής δύναμης. Αυτό όμως προσκρούει σε πολιτικό «κόφτη»: στον ανταγωνισμό με άλλες χώρες της ευρωζώνης για τα κίνητρα προσέλκυσης μεταναστών εργαζομένων η Ελλάδα υστερεί έναντι όλων των άλλων, μηδέ της Ιταλίας εξαιρουμένης!
Η Ελλάδα, με συμπεριφορά εργασιακής «γαλέρας» προς τα μέσα και προς τα έξω, δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα της έλλειψης εργαζομένων, ακόμη και με ανεργία πάνω από 10%. Θα χρειαστούν μάλλον μερικά χρόνια ακόμη μέχρι να πεισθούν η πολιτεία και οι εργοδότες ότι οι εργαζόμενοι δεν είναι διατεθειμένοι να ζήσουν σαν σκλάβοι τον 21ο αιώνα...
efsyn.gr