Πολιτικό σύστημα και βουλευτές

Το πολιτικό σύστημα στα χρόνια της μνημονιακής επέλασης δεν διακρίθηκε για τη σταθερότητά του. Ιστορικά κόμματα κινδύνευσαν να εξαφανιστούν από τον χάρτη. Κόμματα χωρίς κυβερνητική εμπειρία ανέλαβαν την κυβέρνηση. Ο κατακερματισμός των πολιτικών δυνάμεων και η επιστροφή συντηρητικών αντιλήψεων έφεραν στη Βουλή περιθωριακούς σχηματισμούς.

Η δριμύτητα των πολιτικών ανακατατάξεων ήταν πρωτοφανής για τη μεταπολιτευτική Ελλάδα, όχι όμως και για την Ευρώπη. Σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και της Βαλτικής, οι ραγδαίες οικονομικές ανακατατάξεις και η επιβολή πολιτικών με «έμπνευση» από κέντρα εκτός συνόρων, χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση, έφεραν τη διάλυση του πολιτικού σκηνικού.
Δεν ήταν, λοιπόν, περίεργο πως με κάθε ψήφιση μνημονίου, μεσοπρόθεσμου προγράμματος ή ενός κρίσιμου νόμου, οι κυβερνητικές παρατάξεις, μέχρι το τέλος του 2014, έχαναν βουλευτές. Πιεσμένα από τις κοινωνικές αντιδράσεις απέναντι στην πολιτική της ακραίας λιτότητας και από τους ψηφοφόρους τους, μέλη του κοινοβουλίου απομακρύνονταν από τις κοινοβουλευτικές ομάδες τους, ανεξαρτητοποιούνταν και μερικές φορές εντάσσονταν σε άλλα κόμματα.
Χθες, η ψήφιση του πολυνομοσχεδίου έφερε την αύξηση του αριθμού των βουλευτών της πλειοψηφίας και ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ. Η Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου είχε, άλλωστε, υπερψηφίσει τον προϋπολογισμό πριν από μερικές εβδομάδες. Είναι μια κίνηση ασυνήθιστη για τα μνημονιακά χρόνια και ιδιαίτερα για την κυβέρνηση.
Αντίστοιχα φαίνεται πως υπάρχουν και άλλοι βουλευτές που δυσανασχετούν με τις επιλογές των αντιπολιτευόμενων κομμάτων τους, όπως ο Σπύρος Δανέλλης (Ποτάμι) και ο Αναστάσιος Μεγαλομύστακας (Ενωση Κεντρώων), οι κινήσεις των οποίων δεν περνούν απαρατήρητες από την κυβέρνηση. Εάν θα επαληθευτεί η κυβερνητική επιθυμία για αύξηση των δυνάμεών της, θα φανεί.
Οι εξελίξεις αυτές αποτελούν ένδειξη ότι το πολιτικό σύστημα ακολουθεί πορεία αντίστοιχη με την οικονομία. Η σταθεροποίηση είναι το βασικό στοίχημα των επόμενων μηνών. Το ζητούμενο, όμως, δεν είναι η αριθμητική αύξηση μιας κυβερνητικής πλειοψηφίας, ώστε να απομακρύνει αντικειμενικά το ενδεχόμενο πολιτικών εξελίξεων σε βάρος της.
Βασική αγωνία όλων των δημοκρατικών κομμάτων πρέπει να είναι πώς θα επιστρέψουν στην πολιτική (όχι μόνο στις κάλπες) οι εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που, απογοητευμένοι, στρέφονται στην ιδιώτευση ή την ακροδεξιά. Δεν αρκεί να αυξάνονται οι βουλευτές. Πρέπει να αυξάνονται και οι πολίτες που σε στηρίζουν.   http://www.efsyn.gr