Τα προγράμματα εθελουσίας εξόδου εργαζομένων των τραπεζών συνεχίζονται, αλλά συνεχίζεται και η ταλαιπωρία κυρίως ηλικιωμένων ανθρώπων στα ανά την Ελλάδα υποκαταστήματά τους.
Προφανής πολιτική είναι η αποθάρρυνση των συναλλαγών στο γκισέ, ωστόσο είναι πολύ δύσκολο για μεγάλο μέρος του πληθυσμού να αποκτήσει τον ψηφιακό αλφαβητισμό που χρειάζεται για να λειτουργεί πλέον μόνο online.Και καθώς η τάση αυτή είναι παγκόσμια και όχι ελληνική, και τα μετρητά αρχίζουν να γίνονται ολοένα πιο δύσχρηστα, διερωτάται κάνεις εύλογα τι γίνεται σε περίπτωση μπλακάουτ, κυβερνοεπιθέσεων και άλλων εκτάκτων αναγκαστικών εξελίξεων που ουσιαστικά καθιστούν αδύνατη την πρόσβαση του κόσμου στα χρήματά του.
Η ψηφιακή τραπεζική θα πρέπει να βρει άλλους τρόπους διεύρυνσης της χρήσης της, περισσότερο δημοκρατικούς, και όχι την απαξίωση του φυσικού χρήματος. Είναι επιεικώς καταχρηστικό να υποχρεώνει κανείς τους ανθρώπους να εμπιστεύονται τις λιγοστές τους οικονομίες -ή, αν θέλετε, και τις περιουσίες τους- στην ηλεκτρονική τραπεζική, επειδή αφενός οι Αρχές δεν μπορούν να κάνουν σωστούς ελέγχους κατά της φοροδιαφυγής και του ξεπλύματος βρόμικου χρήματος, αφετέρου οι τράπεζες θέλουν να περικόψουν τα κόστη τους. Αλλά τι λέμε; Είναι πια αργά. Τουλάχιστον μέχρι το πρώτο μεγάλο ψηφιακό «ατύχημα»…
Πηγή: Κυριακάτικη δημοκρατία
