Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία, από τους πανηγυρισμούς στο αδιέξοδο
Μια σειρά καταστροφικά γεγονότα που προκάλεσαν μιαν άνευ προηγουμένου ενεργειακή κρίση και εκτόξευσαν στα ύψη τις τιμές της ενέργειας και επηρέασαν ευθέως τη ζήτηση και την κατανάλωση ενεργειακών αγαθών – από την πανδημία του κορονοϊού, μέχρι τις συρράξεις στην Ουκρανία και την Μέση Ανατολή – κατέστησαν στους περισσότερους σαφές, ότι αφενός το αφήγημα της πράσινης μετάβασης χωλαίνει και αφετέρου η μετάβαση στο καθαρό μηδέν είναι δαπανηρή σε βαθμό που ουδείς μπορούσε να φανταστεί στις αρχές αυτής της πορείας. Η ΕΕ είχε προϋπολογίσει ότι θα χρειαστεί να δαπανήσει κάπου 600 δισεκατομμύρια ευρώ προκειμένου να εκτελέσει το σχέδιό της για μηδενικές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα για την προγραμματική περίοδο 2021-2027, μόνο που αυτό το κόστος θα είναι τελικά πολύ υψηλότερο για την οικονομία και τους καταναλωτές των χωρών-μελών. Και ενώ όλα τούτα οδηγούν στο αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα ότι η πορεία προς το 2050 θα απαιτήσει τη χρήση όλου του μείγματος καυσίμων, για να αποφευχθεί μια καταστροφική αναστροφή του ρυθμού οικονομικής ανάπτυξης των ευρωπαϊκών χωρών, εν τούτοις, παρακολουθεί κανείς με έκπληξη, τους αξιωματούχους των Βρυξελλών και τις κυβερνήσεις, να εμμένουν στην συνταγή της αποτυχίας και να συνεχίζουν να αποκλείουν τη χρησιμότητα των ορυκτών καυσίμων!
Ο ΟPEC αμφισβητεί!
Την τελευταία 2ετία όπου βρεθείς και όπου σταθείς ακούς και διαβάζεις προβλέψεις για το τέλος της εποχής του πετρελαίου. Αυτή τη φορά, οι δυσοίωνες προβλέψεις διακρίνονται από μια ποιοτική διαφορά: Εστιάζουν στον αφανισμό της ζήτησης εξαιτίας της ανάδυσης των εναλλακτικών πηγών ενέργειας. Σε πρόσφατο άρθρο του για το Middle East Economic Survey, ο Γενικός Γραμματέας του διεθνούς καρτέλ, Haitham Al Ghais, κάλεσε όσους προβλέπουν το τέλος του πετρελαίου να το δουν «διαφορετικά», επειδή, όπως υποστηρίζει, αυτές οι προβλέψεις θα μπορούσαν να είναι επικίνδυνες, ιδιαίτερα από τη στιγμή που η ζήτηση πετρελαίου δεν μειώνεται στο βαθμό που θέλουν οι επικριτές του. «Τέτοιου είδους ισχυρισμοί, παρά τα στοιχεία που αποδεικνύουν το αντίθετο, είναι ακόμη πιο επικίνδυνοι, δεδομένου ότι μπορούν να προωθήσουν ενεργειακές πολιτικές που υποδαυλίζουν το ενεργειακό χάος», γράφει ο Al Ghais, επικαλούμενος έκθεση του Economist σχετικά με το τέλος του πετρελαίου.
Ο Economist δημοσίευσε πρόσφατα, αρκετά άρθρα για την κορύφωση της ζήτησης πετρελαίου, γεγονός που αποκαλύπτει μια ολοένα και ανερχόμενη τάση, παγκοσμίως, να καταδειχτεί ότι ο ανθρώπινος πολιτισμός μπορεί και πρέπει να επιβιώσει και χωρίς πετρέλαιο. Όμως, αναρωτιέται ο επικεφαλής του ΟPEC, «τί θα συμβεί αν εξαιτίας αυτής της πίεσης παρατηρηθεί ακόμη περισσότερη υποεπένδυση και αποεπένδυση στην προσφορά , αλλά η ζήτηση για πετρέλαιο συνεχίσει να αυξάνεται, όπως συμβαίνει σήμερα;». Αυτό δεν είναι ένα νέο επιχείρημα. Στην πραγματικότητα, είναι το κύριο επιχείρημα οργανισμών όπως ο ΟEC στον πόλεμο λέξεων με οργανισμούς, όπως ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας, ΙΕΑ, ο οποίος αναφέρθηκε, πέρυσι, «στην αρχή του τέλους» της εποχής του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, προβλέποντας ότι η ζήτηση και για τα τρία καύσιμα υδρογονανθράκων θα κορυφωθεί έως το 2030.
Ο ΙΕΑ έχει επίσης προβλέψει ότι οι πωλήσεις ηλεκτρικών οχημάτων, που συνιστούν κομβικό παράγοντα για μια κάθετη μείωση της ζήτησης πετρελαίου, θα πραγματοποιήσουν, φέτος, άλμα, παρά το γεγονός ότι οι πωλήσεις το πρώτο τρίμηνο του έτους παραπέμπουν σε σημαντική επιβράδυνση! Επίσης, προσθέστε στον παρονομαστή πρόσφατη αναφορά της UBS ότι η Νορβηγία, που έχει το υψηλότερο κατά κεφαλήν ποσοστό διείσδυσης των Η/0, δεν έχει αποστεί γραμμή από την πολιτική της στους υδρογονάνθρακες και ότι η ζήτηση πετρελαίου παραμένει εξαιρετικά υψηλή από τότε που ξεκίνησε το αφήγημα της ηλεκτροκίνησης. Nα σημειώσουμε, παράλληλα, ότι ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας είναι εκείνος ο οποίος πριν από το ξέσπασμα της πανδημίας, το 2020, πρωτοστατούσε στη μάχη κατά της χρήσης ορυκτών καυσίμων, μόνο και μόνο για να κάνει μια εντυπωσιακή αναδίπλωση, μετά και την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, όταν κάλεσε τα ευρωπαϊκά έθνη να κάψουν άφοβα άνθρακα, φυσικό αέριο και πετρέλαιο, για να μην κινδυνεύσει η ενεργειακή τους ασφάλεια, με την υποσημείωση, να μη «σκεφτούν αν θα επιβαρύνουν την ατμόσφαιρα με εκπομπές CO2»!!! Ο ΟPEC έχει επανειλημμένα υποστηρίξει ότι προβλέψεις όπως του ΙΕΑ δεν έχουν βάση στην πραγματικότητα και ότι η ενίσχυσή τους θα μπορούσε να απορροφήσει νέες επενδύσεις στην προμήθεια πετρελαίου και φυσικού αερίου που χρειάζεται ο κόσμος. Αυτό, με τη σειρά του, θα οδηγούσε τελικά σε έλλειμμα και υψηλότερες τιμές, κάτι που καμία καταναλώτρια χώρα δεν θα ήθελε να βιώσει.
“Aλλάξτε προτεραιότητα”
Ο Al Ghais πήγε όμως και βήμα παραπέρα όταν κάλεσε τους υποστηρικτές της πράσινης μετάβασης να «αλλάξουν τις προτεραιότητές τους!» «Παρόλο που ο κύριος στόχος της συμφωνίας του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή είναι η μείωση των εκπομπών, και όχι η επιλογή των πηγών ενέργειας, φαίνεται ότι αυτό έχει ξεχαστεί», γράφει ο επικεφαλής του διεθνούς καρτέλ και συνεχίζει: «Έχει αντικατασταθεί από αμετακίνητες απόψεις –κάνει σαφή αναφορά στους ακτιβιστές που μοιάζουν να ανησυχούν περισσότερο για το γεγονός της ύπαρξης της πετρελαϊκής βιομηχανίας, παρά για την καθαυτή παραγωγή εκπομπών CO2 – για τη μείωση της ζήτησης υδρογονανθράκων, χωρίς να έχουν μελετηθεί στο παραμικρό οι επιπτώσεις στην ενεργειακή ασφάλεια, την κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη ή τη μείωση της ενεργειακής φτώχειας!»
Το τελευταίο που επισημαίνει ο Haitham al Ghais στο άρθρο του, αποτελεί ένα ιδιαίτερα σημαντικό πρόβλημα, αλλά και ένα θέμα που οι ακτιβιστές για το Κλίμα συζητούν μόνο αναφορικά με τη διασύνδεσή του με τα φθηνά αιολικά και ηλιακά συστήματα. Ο ισχυρός άνδρας του OPEC αναρωτιέται γιατί, αφού είναι υποτίθεται τόσο φτηνές τεχνολογίες, οι φτωχότερες χώρες του κόσμου δεν έχουν τις έχουν υιοθετήσει και τονίζει ότι το ζήτημα παραμένει, τεχνηέντως, μακρυά από τα φώτα της δημοσιότητας. Η ενεργειακή φτώχεια αποτελεί τεράστιο πρόβλημα στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου Εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε ηλεκτρική ενέργεια, πόσο μάλλον σε ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται από τον άνεμο και την ηλιακή ενέργεια. Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους επιθυμούν να έχουν τη δυνατότητα να παράγουν τη δική τους ηλεκτρική ενέργεια από τους δικούς τους εθνικούς πόρους, ωστόσο οι μεγάλοι δανειστές, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Παγκόσμια Τράπεζα περιορίζουν την πρόσβαση στη χρηματοδότηση έργων, εκτός εάν αυτά «ευθυγραμμίζονται» με τους στόχους της μετάβασης – ουσιαστικά καταδικάζουν αυτούς τους ανθρώπους στην ενεργειακή φτώχεια. Τουλάχιστον αυτό θα συνέβαινε αν η πετρελαϊκή βιομηχανία δεν είχε αποφασίσει να ακολουθήσει το ένστικτό της και τις γνώσεις της και να συνεχίσει να επενδύει σε νέες προμήθειες. Το πρόβλημα είναι ότι ο ρυθμός των επενδύσεων επιβραδύνεται, σε αντίθεση με τη ζήτηση, εξ ου και οι προειδοποιήσεις του διεθνούς καρτέλ για τον κίνδυνο περαιτέρω υποεπένδυσης και αποεπένδυσης στον τομέα.
Του Αδάμ Αδαμόπουλου
ΠΗΓΗ energia.gr