Του Δημήτρη Στεργίου
Ο μνημονιακός αρμαγεδδών συρρίκνωσε ακόμα περισσότερο τον δείκτη γονιμότητας, φούντωσε τον γεροντικό πληθυσμό, μείωσε δραματικά τον μαθητικό πληθυσμό, αλλά αύξησε περαιτέρω το κόστος της «δωρεάν παιδείας» με αθρόες τις προσλήψεις εκπαιδευτικών εις βάρος της «δωρεάν υγείας», μολονότι αποτελεί βασικό αίτιο της μείωσης του πληθυσμού, αφού το μεγαλύτερο μέρος της δαπάνης της πληρώνεται από τις τσέπες των … ασφαλισμένων!
Η δωδεκαετής μνημονιακή περίοδος έδωσε τη χαριστική βολή και στον βασικό πυλώνα στήριξης και διατήρησης του έθνους, δηλαδή στην ελληνική οικογένεια. Με αυτή τη διαπίστωση ολοκληρώνεται σήμερα ο «Φάκελος Μνημόνια» με την παράθεση ζοφερών στοιχείων σχετικά με την εξέλιξη του δημογραφικού προβλήματος, το οποίο μολονότι άρχισε πριν από σαράντα χρόνια να εξελίσσεται σε μείζον εθνικό θέμα, όλες σχεδόν οι κυβερνήσεις αλληθωρίζοντας έριχναν το δικό τους «ανάθεμα» με εγκληματικές πράξεις και παραλείψεις. Η ζοφερή αυτή διαπίστωση επιβεβαιώνεται από τα προσωρινά στοιχεία της Απογραφής Πληθυσμού του 2021, τα οποία ανακοίνωσε η ΕΛΣΤΑΤ και τα οποία παρουσιάζουν μείωση του μόνιμου πληθυσμού από 10.954.020 το 2001 και 10.816.286 το 2011 σε 10.432.481 το 2021, δηλαδή κατά 531.539 άτομα κατά την τελευταία εικοσαετία. Επίσης, εφιαλτική είναι η διαπίστωση ότι μείωση του πληθυσμού διαπιστώνεται και στις 12 από τις … 13 Περιφέρειες της χώρας και μάλιστα και σε εκείνη την πολυπληθέστερη Περιφέρεια Αττικής (μείωση κατά 35.965) σε σχέση με το 2011, της Κεντρικής Μακεδονίας (μείωση κατά 90.039 άτομα), ενώ εικόνα ερημίας παρουσιάζουν οι περισσότεροι Δήμοι, με περισσή την αναφορά για την κυρίαρχη πια και συνεχώς αυξανόμενη «ερημία» σε όλα σχεδόν τα χωριά!
Η μείωση αυτή του πληθυσμού κατά 383.805 άτομα κατά την τελευταία δεκαετία, η οποία συμπίπτει με τον μνημονιακό αρμαγεδδόνα, είναι αποτέλεσμα της συρρίκνωσης του δείκτη γονιμότητας που από 1,5 (παιδιά ανά γυναίκα) το 2010 στο 1,3 (παιδιά ανά γυναίκα) στα περισσότερα χρόνια της περιόδου αυτής. Επίσης, η μείωση αυτή αποτελεί ηχηρό καμπανάκι και της διαπίστωσης ότι ήδη από το δεύτερο έτος της μνημονιακής περιόδου, από το 2011, άρχισε να γίνεται συνεχώς και εντονότερα το αρνητικό ισοζύγιο Γεννήσεων – Θανάτων, με τις πρώτες συνεχώς να μειώνονται και οι δεύτεροι να … αυξάνονται, όπως προκύπτει από τον παρατιθέμενο πίνακα 1..
Ακόμα, ζοφερότερες διαγράφονται οι προοπτικές για το τέλος της Ιστορίας της Ελλάδος και από τους συμπληρωματικούς δείκτες του ίδιου πίνακα, δηλαδή, τον δείκτη εξάρτησης και τον δείκτη γήρανσης, που είναι ο ένας εφιαλτικότερος από τον άλλο. Συγκεκριμένα, ο πρώτος δείκτης παρουσιάζει μιαν αναλογία του μη ενεργού πληθυσμού (άνω των 65 ετών) προς τον ηλικιακά ενεργό πληθυσμό (15- 64 ετών) συνεχώς να αυξάνεται, που σημαίνει ότι σε λίγο όλοι σχεδόν οι Έλληνες θα … κάαααθονται, περιμένοντας τα πάντα από το κράτος! Ο δεύτερος δείκτης παρουσιάζει μιαν αναλογία του γεροντικού πληθυσμού (65 ετών και άνω) προς τον ηλικιακά νεαρό (0-14 ετών) πληθυσμό που καλπάζει ιλιγγιωδώς προς τα … Τάρταρα.
Έτσι και τρεις αυτοί ζοφεροί δείκτες, όπως διαμοφώρθηκαν κατά τη δωδεκαετή μνημονιακή περίοδο, αφήνουν έντονα τα αποτυπώματά τους στη μείωση του συνολικού πληθυσμού, ο οποίος, ας σημειωθεί, συνεχώς ενισχύεται από αλλοδαπούς. Υπενθυμίζεται ότι κατά την προηγούμενη απογραφή του 2011 αλλοδαποί είχαν ενισχύσει τον πληθυσμό κατά 1.000.000 περίπου άτομα, με τους αλβανικής υπηκοότητας να αντιπροσωπεύουν ποσοστό πάνω από το 52%.
Όλα αυτά σημαίνουν ότι, αν συνεχιστεί η ίδια μακαριότητα όλων των κυβερνήσεων, αν δηλαδή δεν προχωρήσουν στην προώθηση ενός αποτελεσματικού εθνικού δημογραφικού προγράμματος, τότε εκτιμάται ότι κατά την επόμενη Απογραφή σε δέκα χρόνια, το 2031, ο ελληνικός πληθυσμός θα παρουσιάσει περαιτέρω εφιαλτική συρρίκνωση (κατά 1.000.000 άτομα) και ο αλλοδαπός περαιτέρω αύξηση (πάνω από 1.000.000 άτομα).
Κατ΄εικόνα και ομοίωσιν και ο μαθητικός πληθυσμός
Η ζοφερή εικόνα της συρρίκνωσης του πληθυσμού της χώρας κατά την περασμένη δεκαετία, η οποία συμπίπτει σχεδόν με τη μνημονιακή, αντανακλάται, όπως προκύπτει από τον παρατιθέμενο πίνακα 2, και στον μαθητικό πληθυσμό της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, ο οποίος εμφανίζει προϊούσα μείωση τόσο στα νηπιαγωγεία όσο και στα δημοτικά σχολεία, μολονότι τροφοδοτούνται συνεχώς από αλλοδαπούς μαθητές κατά ποσοστό μεγαλύτερο του 10%!
Συγκεκριμένα, τα νηπιαγωγεία κατά την περίοδο 2009-2019 μειώθηκαν 723,οι μαθητές κατά 19.233 (μεταξύ 2013 και 2018), ενώ οι δάσκαλοι αυξήθηκαν από 13.07 σε 15.391 ή κατά 2.204. Την ίδια εικόνα παρουσιάζουν και τα δημοτικά σχολεία, όπου οι σχολικές μονάδες μειώθηκαν κατά 855, οι μαθητές κατά 8.369, ενώ οι δάσκαλοι αυξήθηκαν από64.977 σε 70.035 ή κατά 5.058, με την Ελλάδα να έχει το πανευρωπαϊκό ρεκόρ στη σχέση «μαθητές ανά δάσκαλο» που είναι γύρω στο 7. ! Και νά’ λεγε κανείς ότι μαθαίνουν τα παιδιά μας και γράμματα, θα ήταν κάποια παρηγοριά!!!
Άντε να κάνει κανείς οικογένεια με την «κόλαση» στην ιδιωτική δαπάνη για την υγεία και τα φάρμακα!
Κι επειδή οι συνεχείς προσλήψεις εκπαιδευτικών (γύρω στους 10.000 δεν βρίσκονται στις σχολικές αίθουσες αλλά κάπου … αλλού!!!) που με χαρά ανακοινώνονται από την κυβέρνηση συνεπάγονται αύξηση των αντίστοιχων δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού, δηλαδή περαιτέρω επιβάρυνση των φορολογουμένων, και επειδή ως ένα από τα βασικά αίτια του δημογραφικού προβλήματος της Ελλάδος είναι και ελλιπείς ή προβληματικές δημόσιες υποδομές και σε έναν άλλο τάχα «δωρεάν τομέα», δηλαδή στην τάχα «δωρεάν υγεία» αναφέρω ότι, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), μολονότι το 100% του πληθυσμού έχει τάχα δωρεάν πρόσβαση στις δημόσιες υπηρεσίες υγείας, το δημόσιο σύστημα στην Ελλάδα καλύπτει μόνο το 61% των συνολικών δαπανών υγείας, έναντι 71% στον ΟΟΣΑ. Η κάλυψη για νοσοκομειακή περίθαλψη είναι 66% στην Ελλάδα (88% στον ΟΟΣΑ), για εξωνοσοκομειακή περίθαλψη 62% (77% στον ΟΟΣΑ), για οδοντιατρική φροντίδα 0% (29% στον ΟΟΣΑ) και για φαρμακευτική φροντίδα 54% (57% στον ΟΟΣΑ). Το υπόλοιπο 39% των δαπανών υγείας καλύπτεται κατά 4 ποσοστιαίες μονάδες από την ιδιωτική ασφάλιση (όσο και στον ΟΟΣΑ) και 35 ποσοστιαίες μονάδες από την τσέπη των ασφαλισμένων (έναντι 21 ποσοστιαίων μονάδων στον ΟΟΣΑ).
Από τα χρήματα που πληρώνουν από την τσέπη τους οι ασφαλισμένοι, το 18% πηγαίνει σε γιατρούς και εξωτερικά ιατρεία, το 14% σε οδοντιατρικές εργασίες, το 31% σε νοσοκομειακή περίθαλψη, έναντι 9% στον ΟΟΣΑ, και το 37% σε φάρμακα και άλλα θεραπευτικά μέσα. Στην Ελλάδα, επίσης, η φαρμακευτική δαπάνη (εκτός νοσοκομείου) είναι υψηλότερη απ’ ό,τι στη μέση χώρα του ΟΟΣΑ, με το 46% της δαπάνης να καλύπτεται από τους χρήστες, έναντι 16% στη Γερμανία και 13% στη Γαλλία.
Ακόμα και οι εν ενεργεία νοσοκόμοι στην Ελλάδα ανά 1.000 κατοίκους (3,3!) σαφώς υπολείπονται του μέσου όρου του ΟΟΣΑ (8,8!).
Κι άντε τώρα, ύστερα από όλα αυτά, να τολμήσει ένας νέος ή πενιχρά αμειβόμενος Έλλην εργαζόμενος ή άτομα σε κίνδυνο φτώχειας που αντιπροσωπεύουν πάνω από το 50% χωρίς τις συντάξεις να κάνει οικογένεια…
Πίνακας 1: Εγκληματική μείωση δείκτη γονιμότητας και γεννήσεων, ζοφερή αύξηση του μη ενεργού και γεροντικού πληθυσμού
1.Ο δείκτης αυτός δηλώνει παιδιά ανά γυναίκα (ο δείκτης διατήρησης του έθνους είναι 2,5 παιδιά ανά γυναίκα!)
2. Ο δείκτης αυτός παρουσιάζει την αναλογία του μη ενεργού πληθυσμού (άνω των 65 ετών) προς τον ηλικιακά ενεργό πληθυσμό (15- 64 ετών)
3. Ο δείκτης αυτός παρουσιάζει την αναλογία του γεροντικού πληθυσμού (65 ετών και άνω) προς τον ηλικιακά νεαρό (0-14 ετών) πληθυσμό.
Πίνακας 2: Μείωση σχολικών μονάδων και μαθητών, αύξηση … δασκάλων στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση
Πηγή: ΕΛΣΤΑΤ