Είναι εντυπωσιακό. Αγνοούν τις σχέσεις της τουρκικής ηγεσίας με τη Χαμάς και το Ιράν. Δεν επιβάλλουν κυρώσεις σε τουρκικές εταιρείες, ενώ γνωρίζουν ότι έτσι παραβιάζεται μαζικά το εμπάργκο κατά της Ρωσίας. Ξεπερνούν με ιώβειο υπομονή τη μεθόδευση για την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Και γενικά, είναι έτοιμοι να δικαιολογήσουν την Τουρκία, ό,τι και αν κάνει. Προσέχουν απίστευτα μήπως κάνουν κάποια ενέργεια που θα την ενοχλήσει, όπως για παράδειγμα με την επιστολή για τους όρους που δίνονται τα τουρκικά F-16, η οποία παραμένει μυστική. Και για να είμαστε ρεαλιστές, αν δεν υπήρχαν ο γερουσιαστής Μενέντεζ με λίγους βουλευτές και τον γερουσιαστή Βαν Χόλεν και το HALC, δεν θα γινόταν καν συζήτηση για όρους.
Ολα αυτά προκαλούν εύλογη ανησυχία σε όσους παρακολουθούν από κοντά τις διπλωματικές εξελίξεις. Η ελληνική κυβέρνηση πήρε ένα σοβαρό, πιθανώς και υπερβολικό, ρίσκο στηρίζοντας την Ουκρανία απέναντι στη Ρωσία με κάθε τρόπο. Πουθενά δεν στέκεται σε δύο βάρκες, ούτε στη Μέση Ανατολή ούτε αλλού. Εδωσε επίσης το δικαίωμα στις ΗΠΑ να δημιουργήσουν στρατιωτικές βάσεις σε ελληνικό έδαφος. Η Ελλάδα πήρε ασφαλώς κάποια ανταλλάγματα με τη μορφή πλεονάζοντος υλικού, αλλά τα F-35 δεν μπορούν να θεωρηθούν «αντάλλαγμα», γιατί θα πληρωθούν ακριβά.
Οι χειρισμοί της κυβέρνησης Μπάιντεν έναντι της Ελλάδος και της Τουρκίας δημιουργούν αμφιβολίες σε έμπειρους διπλωμάτες και αναλυτές. Για το αν ο «πιστός» σύμμαχος διατρέχει τον κίνδυνο να θεωρηθεί «αγκιστρωμένο ψάρι». Και για το ποια θα είναι η στάση της Ουάσιγκτον εάν Ελλάδα και Τουρκία βρεθούν ξανά στο οριακό σημείο στο οποίο βρέθηκαν στα Ιμια ή το 2020. Εύλογες αμφιβολίες.
ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΠΑΠΑΧΕΛΑ
ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ