«Τέτοια ζωή δεν μας αξίζει» τονίζει το Συνδικάτο Οικοδόμων Θεσσαλονίκης, με αφορμή τον θάνατο 68χρονου οικοδόμου στις 26 Ιουλίου ενώ εκτελούσε εργασίες σε πολυκατοικία. Πρόκειται για ένα εργοδοτικό και κρατικό έγκλημα που... πέρασε στα ψιλά, όπως πάντα στα ψιλά περνάνε οι θάνατοι εργατών, γιατί, βλέπεις, η πλατιά ηλεκτρονική πλειοψηφία των ΜΜΕ αλλά και της κοινωνίας είχαν να ασχοληθούν με σαγιονάρες, με φορέματα και με το τι φόρεσε ο τάδε και η δείνα στους κήπους του προεδρικού μεγάρου. Είναι αλλού, βλέπεις, στραμμένα τα φώτα της δημοσιότητας αλλά και τα ενδιαφέροντα μιας πλειοψηφίας που διατρέχει οριζόντια τον πολιτικό χάρτη της χώρας.
Ενας άνθρωπος στα 68 του χρόνια σηκώθηκε το πρωί και πήγε για το μεροκάματο μέσα στο λιοπύρι και πάνω σε μια εικοσάμετρη σκαλωσιά. Είναι ένα εργοδοτικό έγκλημα, γιατί, όπως υποστηρίζει το Συνδικάτο Οικοδόμων Θεσσαλονίκης, δεν πάρθηκαν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την ασφαλή εργασία των συναδέλφων, με βασικό την παύση των εργασιών τις ώρες που η ζέστη γίνεται αφόρητη. Αλλά ταυτόχρονα και κρατικό έγκλημα, γιατί είναι κυβερνητικές οι ευθύνες που αναγκάζουν ανθρώπους σε αυτήν την ηλικία να συνεχίζουν να εργάζονται και μάλιστα μαύρα εφόσον η πενιχρή σύνταξη δεν φτάνει ούτε για τα βασικά.
Και ακόμα χειρότερο είναι το γεγονός πως ένα τέτοιο έγκλημα περνάει στα ψιλά. Και για αυτό όλοι έχουμε μερίδιο ευθύνης. Και όταν λέμε όλοι, εννοούμε όλοι. Και εμείς μαζί που έχουμε αποστρέψει την προσοχή μας από τους χώρους δουλειάς και τα όσα τραγικά συμβαίνουν σε εργοτάξια και εργοστάσια και ομφαλοσκοπούμε σε έναν φαντασιακά επαναστατικό μικρόκοσμο, αναλωνόμενοι σε μάχες με ανεμόμυλους. Λυπάμαι που το λέω αλλά άνθρωποι χάνονται καθημερινά στη μάχη για το μεροκάματο κι εμείς χανόμαστε στο τίποτα και στο πουθενά. Και αυτό σίγουρα δεν μας αξίζει ούτε και εμάς...
Πέτρος Κατσάκος
Η ΑΥΓΗ