Η συγκεκριμένη διάταξη περιλαμβάνει ρυθμίσεις που προστατεύουν τους εργαζόμενους από αυθαίρετες συμπεριφορές της εργοδοτικής πλευράς, αλλά και ανατροπές σε όσα ισχύουν πολλές δεκαετίες γύρω από το καθεστώς των απολύσεων.
Αναλυτικά στο υπό κατάθεση νομοσχέδιο περιλαμβάνονται:
1. Διευρύνονται οι λόγοι για τους οποίες μια απόλυση εργαζομένου θεωρείται άκυρη και ως εκ τούτου προκύπτουν ευθύνες για τον εργοδότη που προχωρεί σε αυτή.
2. Ο πρώτος λόγος αφορά την διαφωνία του εργαζόμενου να ενταχθεί στο ελαστικό ωράριο (δεκάωρο σε ορισμένες περιόδους και ως αντάλλαγμα 6ωρο, άδεια ή τετραήμερη εργασία σε άλλες περιόδους). Το νομοσχέδιο προβλέπει ότι το ελαστικό ωράριο εφαρμόζεται κατόπιν συμφωνίας του εργαζομένου. Πρόσφατα ο υπουργός κ. Κ. Χατζηδάκης σε δηλώσεις του ανέφερε ότι θα είναι άκυρη η απόλυση εργαζομένου εξαιτίας της άρνησης του να δεχθεί τη διευθέτηση του ωραρίου.
3. Άκυρη επίσης θα είναι απόλυση του εργαζόμενου που έγινε επειδή άσκησε το δικαίωμά του για «αποσύνδεση» στις περιπτώσεις τηλεργασίας.
4. Αντιστοίχως θα προστατεύονται οι εργαζόμενοι που δεν αποδέχονται την πρόταση του εργοδότη για μετατροπή της σχέσης τους σε μερικής απασχόλησης ή εκ περιτροπής εργασίας.
5. Το νομοσχέδιο προστατεύει απόλυση τους πατεράδες για έξι μήνες από την γέννηση του παιδιού του, εξισώνοντάς τους με αντίστοιχη ρύθμιση που ισχύει για τις μητέρες. Ταυτοχρόνως δεν μπορούν να απολυθούν εργαζόμενοι γονείς που ζητούν τις ισχύουσες γονικές άδεις.
Ωστόσο μεγάλο θόρυβο έχει δημιουργήσει η διάταξη του νομοσχεδίου που δεν καθιστά υποχρεωτική την επαναπρόσληψη ενός εργαζόμενου μετά τη δικαίωσή του από τα αρμόδια δικαστήρια, αλλά την αντικαθιστά με την επιπλέον αποζημίωση.
Συγκεκριμένα προβλέπεται ότι στην περίπτωση αυτή ο εργοδότης μπορεί να μην επαναπροσλάβει τον δικαιωθέντα εργαζόμενο και να του χορηγήσει μια έξτρα αποζημίωση τριών έως 24 μηνών, αναλόγως με την οικονομική κατάσταση της επιχείρησης.
Ταυτοχρόνως, σε άλλη διάταξη προβλέπεται ο εργοδότης μετά τη χρήση της «δυνατότητας προειδοποίησης» για την καταγγελία (απόλυση) της σύμβασης εργασίας ενός εργαζομένου, μπορεί να μην απασχολεί τον εργαζόμενο για το διάστημα που μεσολαβεί, έως την απόλυσή του.
Πάντως θα πρέπει να αναφέρουμε ότι η διάταξη για την «μη
επαναπρόσληψη» προκαλεί αντιδράσεις με την «Ένωση για την Υπεράσπιση της
Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους» (ΕΝ.ΥΠ.Ε.Κ.Κ.) να την χαρακτηρίζει
ως «θεσμική βαρβαρότητα» που καταργεί μια διάταξη η οποία «προστατεύει
τους εργατοϋπαλλήλους εδώ και 100 χρόνια». Θεσπίσθηκε με το νόμο
2112/1920 επί πρωθυπουργίας Ελ. Βενιζέλου και τροποποιήθηκε με τον ν.
3198/1955. www.ot.gr