Ο Τσίπρας δεν θα ηττηθεί από τις “ελίτ”

Η έλευση του Αλέξη Τσίπρα στην εξουσία, με τον θυελλώδη τρόπο που συνέβη πριν από περίπου έναν χρόνο, συναντά μέχρι και σήμερα δυσκολίες… κατανόησης. Και από τη στιγμή που δεν κατανοείς ένα πρόβλημα, δεν θα βρεις ποτέ τη λύση του. Επομένως, το πρόβλημα θα διαιωνίζεται.
Ο σημερινός Πρωθυπουργός πάτησε πάνω στην ακατανίκητη έλξη που
ασκούν διαχρονικά στους Έλληνες οι σειρήνες του λαϊκισμού και οι εύκολες λύσεις. Μαζί με υποσχέσεις που παραπέμπουν σε μύθους, οι οποίοι προσλαμβάνουν προσωπικό χαρακτήρα για τον καθένα. Ακριβώς επειδή ο καθένας… ζει τον μύθο του, ακόμη και σήμερα, την περίοδο της βαθιάς, σύνθετης και πολυεπίπεδης κρίσης που διανύουμε.
Παράλληλα, ο Αλέξης Τσίπρας αξιοποίησε συγκριτικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα του χαρακτήρα του, για να πείσει τους Έλληνες να ταυτιστούν μαζί του. Λιγότερο ή περισσότερο. Τόσο ποιοτικά, όσο και… αριθμητικά.
Δεν είναι τυχαίο ότι, ακόμη και σήμερα, που οι μάσκες έχουν πέσει, οι Έλληνες εξακολουθούν να… θέλουν το παραμύθι τους. Και όσοι πιστεύουν ότι μια… ελίτ, με απόψεις που μπερδεύουν τον ρεαλισμό με τον κυνισμό, μπορεί να ανατρέψει τον Αλέξη Τσίπρα από την εξουσία, ζουν με τη σειρά τους τον δικό τους μύθο. Τον μύθο της πλήρους άγνοιας της ελληνικής πραγματικότητας.
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα ηττηθεί από καμία ελίτ. Δεν θα ηττηθεί από όσους πρεσβεύουν ιδέες και παραπέμπουν σε συμπεριφορές με τις οποίες η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν μπορεί να ταυτιστεί. Δεν θα ηττηθεί από όσους… κουνούν με παραδειγματική διάθεση το δάχτυλο, για το… πόσο καλό ήταν το Μνημόνιο. Και πόσο καταδικαστέος ο αντιμνημονιακός αγώνας.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι θα πρέπει κάποιος να ξεπεράσει τον Αλέξη Τσίπρα σε λαϊκισμό και ψεύτικές υποσχέσεις, για να ανατρέψει τον σημερινό Πρωθυπουργό από την εξουσία. Εκείνο που χρειάζεται είναι μια ρεαλιστική αντιπρόταση με ανθρώπινο πρόσωπο. Με κοινωνικές ευαισθησίες. Όχι με κυνισμό. Όχι απόψεις που οχυρώνονται πίσω από την… αυθεντία των θεωριών, και επικρατούν μονάχα στις διαλέξεις των πανεπιστημιακών εδράνων. Και σπανίως, αν όχι ποτέ, στην κοινωνική πραγματικότητα.
Από όλες τις κυρίαρχες θεωρίες της πολιτικής επικοινωνίας, εκείνη που λέει ότι “το μέσο είναι το μήνυμα”, κατάφερε να εδραιώσει τη διαχρονική υπεροχή της.
Όσο σωστές κι αν είναι οι ιδέες κάποιου, δεν θα πείσουν ποτέ την κοινωνική πλειοψηφία όταν, εκείνος που τις εκφράζει, παραπέμπει σε “ελίτ”. Όσο οι ιδέες αυτές δεν μπορούν να κάνουν τον στοιχειώδη διαχωρισμό ρεαλισμού και κυνισμού. Όσο αδυνατούμε να καταλάβουμε ότι, το Μνημόνιο, όπως εφαρμόστηκε στην Ελλάδα, δεν θα οδηγούσε ποτέ σε θεραπεία. Αλλά σε επιδείνωση της ασθένειας.
Μια κοινωνία σε βαθιά κρίση και εθνική μελαγχολία, δεν χρειαάζεται… ιδεολογικά φροντιστήρια για να τα αντιληφθεί αυτά. Τα βιώνει στην επώδυνη καθημερινότητά της. Μια καθημερινότητα που δεν μπορούν να αντιληφθούν οι εκπρόσωποι των ελίτ, επειδή πολύ απλά δεν την βίωσαν ποτέ οι ίδιοι.
Και όταν είσαι “ξένο σώμα” για την κοινωνία στην οποία απευθύνεσαι, είναι δύσκολο να πετύχεις να ακουστεί το μήνυμά σου. Με πρακτικό αποτέλεσμα, ο λαϊκισμός που εκφράζει ο σημερινός Πρωθυπουργός να παίρνει ανάσες. Να κερδίζει χρόνο. Σε βάρος του παρόντος και του μέλλοντος αυτής της χώρας.
Πηγή:  ysterografa.gr