Κανένας σοβαρός
επιχειρηματίας δεν επενδύει σε πρότζεκτ που από χέρι το έχει στη
ξεφτύλα η αγορά. Το θεωρεί έτσι κι αλλοιώς αναξιόπιστο. Όπως την
τηλεόραση π.χ. Συγκεκριμένα πράγματα.
Θυμίζω
ότι το 2014 έγινε σχετική έρευνα και το αποτέλεσμα ήταν πως
«εμπιστεύονται» την τηλεόραη και γενικά τα ΜΜΕ σε ποσοστό 1,9%. Ένα
κόμμα εννέα. Ούτε καν δύο. Το ιλιγγιώδες 85% των Ελλήνων δήλωσε: Ότι
βλέπει κάθε μέρα τηλεόραση!
Δεν νομίζω να
άλλαξε κάτι, για να πω ότι σήμερα, το 2018, η στάση του πελατειακού
κοινού έχει περισσότερο αρνητική στάση, όχι μόνο στα μήντια, αλλά και
στα κόμματα.
Κάποτε, πριν
πέσει το ξεβράκωμα, λέω για την απομυθοποίηση της εγκυρότητας του μέσου,
είχε νόημα η κουβέντα ''Το 'πε η τηλεόραση''. Ναι, κάποτε ίσχυε αυτό.
Για να το ακούσει ο άλλος από το τότε κρατικό κανάλι, πάει να πει πως
ότι είναι αλήθεια. Και να σκεφτεί κανείς ότι και τότε ήταν γενική η
πεποίθηση πως τηλεόραση ίσον κυβερνητική γραμμή. Κυβερνητική λογοκρισία.
Σήμερα. Γιατί
μεγαλοεπιχειρηματίες ρίχνουν εκατομμύρια που δεν πρόκειται να πάρουν
πίσω ''επενδύοντας'' στην αγορά και τη συντήρηση καναλιού; Για τον ίδιον
λόγο που δεν σταματάει το γνωστό παγκοσμίως φαινόμενο. Άτομα με χαρτί
πάντα γίνονται ιδιοκτήτες μέσων, παρ' ό,τι έχουν τη βεβαιότητα της
επιχειρηματικής αποτυχίας. Προσδοκούν, όμως, σε... άλλα οφέλη, πιο
ακριβά από τα πακέτα.
Κι ένα άλλο
ερώτημα, για να επιστρέψουμε στα δικά μας. Στα εν Ελλάδι. Γιατί οι
Έλληνες δηλώνουν ότι δεν εμπιστεύονται την ενημέρωση από τα κανάλια τα
οποία παρακολουθούν. Το παίρνεις και ανάποδα: Γιατί ακούνε ειδήσεις τις
οποίες παραδέχονται πως τις θεωρούν όχι δοσμένες καθαρά δημοσιογραφικές.
Τέλος πάντων, γιατί δεν γυρίζουν την πλάτη σε μέσαπου ελέγχονται από
ανθρώπους με το... χόμπυ να υπηρετήσουν την ενημέρωση. fonaklas.blogspot.com