Η καθηµερινή Οδύσσεια ενός ντελιβερά στον δρόμο για το μεροκάματο.

Κακοπληρωµένοι, επαγγελµατικά ανασφαλείς και εκτεθειµένοι σε σοβαρούς κινδύνους είναι οι εργαζόµενοι που δουλεύουν ως διανοµείς. Για να φέρουν το φαγητό µας ζεστό και στην ώρα του ...

ή την αλληλογραφία µας χωρίς πολυήµερες καθυστερήσεις, δουλεύουν ασταµάτητα, ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών και µε τα δικά τους µέσα. Είναι µια δουλειά που, όπως λέει στο «Εθνος» ο διανοµέας Σταύρος ∆., κάνει συχνά τη ζωή τους να κρέµεται από µια κλωστή.

Περιγράφοντας τις συνθήκες εργασίας του, σηµειώνει ότι δεν του παρέχονται βασικά αξεσουάρ που έχει στην κατοχή του κάθε µοτοσικλετιστής για να είναι πιο ασφαλής. «∆εν δίνουν µπουφάν ή επικαλαµίδες» τονίζει και συµπληρώνει: «Οταν τους λέµε ότι θέλουµε να φοράµε τα δικά µας µπουφάν, µας απαντούν αρνητικά επειδή θέλουν να φαίνονται τα διακριτικά της εταιρείας». Η αδιαφορία για την ασφάλεια των διανοµέων δεν περιορίζεται µόνο στον εξοπλισµό τους.              
Η απαίτηση για µεγαλύτερη ταχύτητα στη διεκπεραίωση των παραγγελιών τούς κάνει να παραβιάζουν συχνά τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας ή να κάνουν δροµολόγια µε πολύ κακές καιρικές συνθήκες. «Ολοι θα µπούµε ανάποδα σε έναν µονόδροµο για να αποφύγουµε τον γύρο του τετραγώνου και να κερδίσουµε λίγο χρόνο. Το κάνω όσο πιο προσεκτικά µπορώ, αλλά δεν µπορώ να το αποφύγω. Οπως δεν µπορώ να αποφύγω το δροµολόγιο όταν έχει 10 µποφόρ. Πριν από λίγο καιρό, ένας συνάδελφος σκοτώθηκε όταν τον σήκωσε ο αέρας µαζί µε το µηχανάκι και τον πέταξε σε µια κολόνα. Εγώ την έχω γλιτώσει, αλλά υπήρξε περιστατικό στο οποίο ο αέρας µε σήκωσε και µε έστειλε στη διπλανή λωρίδα. ∆εν µπορούσα να κάνω τίποτα και ευτυχώς που δεν ερχόταν εκείνη την ώρα κάποιο αυτοκίνητο. Οταν είσαι πολλές ώρες στον δρόµο, αυξάνονται οι πιθανότητες ενός ατυχήµατος» λέει ο Σταύρος.                         

Το παράδοξο είναι ότι ο ίδιος θεωρείται από τους πιο τυχερούς διανοµείς. Εργάζεται σε µεγάλη αλυσίδα εστίασης, η οποία -τουλάχιστον- του παρέχει µηχανάκι και κράνος και αναλαµβάνει τα έξοδα συντήρησης. Οι περισσότεροι, ωστόσο, ουσιαστικά πληρώνουν από την τσέπη τους για να κερδίζουν λίγες εκατοντάδες ευρώ το µήνα. «Ξέρω συναδέλφους που έχουν πάθει µεγάλη οικονοµική ζηµιά. Οταν χρησιµοποιείς το µηχανάκι σου µε τέτοια ένταση, τα προβλήµατα που βγάζει είναι περισσότερα. ∆εν είναι µόνο το σέρβις ή τα έξοδα για τη βενζίνη. Ενας γνωστός µου έκαψε το µηχανάκι του ενώ δούλευε και κανένας δεν τον βοήθησε. Και έχει απολυθεί συνάδελφός µου ο οποίος ζήτησε από την εταιρεία του κάποια χρήµατα για να κάνει σέρβις».

Για τον Σταύρο ∆. η νοµοθετική θέσπιση κανόνων για το επάγγελµα είναι µονόδροµος. Το πρώτο που θα επιτευχθεί θα είναι το σπάσιµο του φόβου πολλών διανοµέων να ζητήσουν καλύτερες αµοιβές και τα µέσα που θα τους επιτρέψουν να κάνουν τη δουλειά τους µε ασφάλεια. «Πρέπει όλες οι επιχειρήσεις να χορηγούν τα εργαλεία της δουλειάς του διανοµέα, να ενταχθούµε στα βαρέα και ανθυγιεινά και να αναγνωριστεί η ειδικότητά µας, ώστε να εναρµονιστούν οι αµοιβές και να µην πέφτουµε θύµατα εκµετάλλευσης από τους επιχειρηµατίες που θέλουν να πληρώνουν εξευτελιστικές αµοιβές» καταλήγει.

εθνος