«Δώρο» της φύσης τα πλούσια κοιτάσματα αργιλοχώματος, που ώθησαν τους πολίτες στην ενασχόληση με την τέχνη του πηλού, εδώ και αιώνες.
Έτσι ο πηλός είναι πανταχού παρών. Στις φημισμένες μαργαριτσανές στάμνες, έξω από κάθε σπίτι, τις μεγάλες πήλινες γλάστρες, δηλαδή. Τα κρεμασμένα κεραμικά που κοσμούν κάθε τοίχο. Τα πιθάρια που ομορφαίνουν τους κήπους.
Τα περίφημα «τσικαλαριά», εργαστήρια και εκθέσεις κεραμικής, δηλαδή, που κάποτε έφτιαχναν τσικάλια, δηλαδή πήλινες κατσαρόλες, άνθισαν και άκμασαν μέχρι περίπου τα μέσα της δεκαετίας του ’70. Πλέον βασική τους ενασχόληση είναι κατά κύριο λόγο η κατασκευή αναμνηστικών. Εξακολουθούν όμως να αποτελούν τον συνδετικό κρίκο του παρελθόντος του χωριού με το παρόν του. Είτε με τον παραδοσιακό είτε με τον ηλεκτρικό τροχό, είτε με ξύλα είτε με καμίνι, οι τεχνίτες εξακολουθούν να δημιουργούν, συνεχίζοντας τη μεγάλη παράδοση του τόπου. Στο Μουσείο Κεραμικής, στην πλατεία του χωριού, μπορείτε να θαυμάσετε τη μεγάλη συλλογή κεραμικών δημιουργιών, που αναδεικνύει την τέχνη των ντόπιων.
Οι Μαργαρίτες έχουν μεγάλο ενδιαφέρον, όχι μόνο για την τέχνη του πηλού αλλά και ως προορισμός. Η αναπαλαιωμένη Ιερά Μονή Σωτήρος Χριστού και Αγίου Γεδεών χρονολογείται από τον 16ο αιώνα. Η παλαιότερη εκκλησία όλων είναι ο Άγιος Ιωάννης Θεολόγος με το πέτρινο τέμπλο, στον αυλόγυρό του οποίου είναι θαμμένοι νεκροί του Αρκαδίου.
www.newsbeast.gr
