Τι μου δίδαξε η Black Friday...

Δεν είχα αντιληφθεί έγκαιρα αυτό που ερχόταν. Ήμουν και λίγο πνιγμένος με τα της δουλειάς, αμέλησα λίγο και τη δραστηριότητα μου στα social media κι έτσι δεν είχα ενημερωθεί για τις μεγάλες “προσφορές” που έρχονταν. Σήμερα που πίνω ήσυχα ήσυχα το καφεδάκι μου βλέποντας τον Θερμαϊκό
συνοψίζω όσα είδα και έζησα στη Θεσσαλονίκη της κρίσης.
Η Black Friday για κάποιο λόγο δεν είναι μία μόνο μέρα, διαρκεί περισσότερο. ¨Εγινε μακελειό σε καλυντικάδικο της Αγίας Σοφίας την Πέμπτη για ένα δωρεάν κραγιόν, εφόσον βέβαια οι “τυχερές” πελάτισες ψώνιζαν κάτι ακόμα.
Σε ραδιοφωνική διαφήμιση υπερκαταστήματος ηλεκτρικών ειδών άκουσα για τετραήμερο(!) Black Friday, οπότε συμπεραίνω αβίαστα ότι βρέθηκε μέρα που να διαθέτει 96 ώρες, πράγμα που ονειρευόμουν από την εποχή των πανελλαδικών.
Σε Mall της πόλης και συγκεκριμένα σε κατάστημα αθλητικών ειδών, εκτυλίχτηκαν σκηνές που είχα δει μόνο στο World War Z, όταν τα ζόμπι προσπαθούσαν να υπερπηδήσουν τα τείχη και να φάνε τον άμοιρο τον Μπραντ Πιτ, που παρεπιπτόντως γλύτωσε και από τα ζόμπι, αλλά και από το άλλο ζόμπι τη Τζολί. Ο λόγος που οι συμπολίτες μου πακτώθηκαν στην είσοδο του καταστήματος, ήταν ένα 20% έκπτωσης επί των ήδη εκπτωτικών τιμών.
Σε άλλο Mall άδειασαν τα ράφια γνωστής αλυσίδας από συγκεκριμένες παιχνιδομηχανές, που ήταν όμως ένα προϊόν που δεν είχε έκπτωση! Μήπως να την ονομάζαμε Βλακ Friday;
Περπατώντας την Παρασκευή επί της Εγνατίας είδα ταμπέλες, ταμπελίτσες, αυτοκόλλητα και πλακάτ Black Friday σε κάθε λογής μαγαζιά, ακόμα και σε τυροπιτάδικα, σε μπουτίκ με τέσσερα (4) ζευγάρια παπούτσια όλα κι όλα, έως και σε κατάστημα με ιατρικά και ορθοπεδικά είδη!
Σήμερα είναι Σάββατο και ακόμα στην πόλη της Θεσσαλονίκης δεσπόζουν οι ταμπέλες Black Friday, δυστυχώς όχι και στην ψαραγορά της, όπου πήγα προς αναζήτηση τσιπούρας πελαγίσιας ή φαγκριού. Αλήθεια αυτοί που έπεσαν σαν τις ακρίδες στα sneakers χτες, τι θα φάνε σήμερα; Από πότε έχουν να πάρουν ένα ωραίο ψαράκι για τα παιδάκια τους;
Δεν είμαι κομμουνιστής σαν τον Φιντέλ που έφυγε χτες και πάει να φλυαρήσει στον άλλο κόσμο. Δεν γεννήθηκα αρκετά γενναίος για να γίνω κομμουνιστής και μάλιστα τολμώ να πω ότι είμαι πολύ άνθρωπος της αγοράς και της “ελεύθερης” οικονομίας. Με έχω συλλάβει πολλές φορές να κάνω shopping therapy παρασυρμένος από τα κατώτερα ένστικτά μου, ξεγελώντας τις έγνοιες μου. Δεν υπάρχει όμως ποτέ περίπτωση να στριμωχτώ σε καμιά είσοδο, κανενός καταστήματος πολυεθνικής ή ημεδαπής επιχείρησης κι αυτό δεν είναι πράξη αντίστασης ή αυτάρκειας, είναι θέμα αυτοσεβασμού.
Από τις τελευταίες ιδιότητες που κατέχουμε με την ευλογία όλων των κρατούντων, είναι η ιδιότητα του καταναλωτή. Θα είμαι λοιπόν ο καταναλωτής που θέλω εγώ να είμαι κι όχι αυτός που θέλουν οι άλλοι. Θα ψωνίσω το περιττό μου, όταν οι σκοτούρες μου το αποζητούν, όχι όταν το επιτάσσει η καμπάνια της αγοράς. Θα σεβαστώ τον υπάλληλο του mall που δεν είναι η προσωποποίηση του καπιταλισμού, αλλά απλά ένας άνθρωπος που θέλει να σχολάσει στην ώρα του και να πάει να ζήσει τη ζωή του.Δε θα τρέξω να ψωνίσω την Κυριακή αυτό που μπορώ να ψωνίσω το Σάββατο, γιατί κι εμένα ένα από τα πράγματα που διαχρονικά με πληγώνει, είναι ότι πρέπει να δουλεύω κάποιες Κυριακές παρατείνοντας τη μελαγχολία των σχολικών μου χρόνων.
Για να τελειώνω και να μη σας πρήζω με τα “πρέπει” και τα “μη” τι στο διάολο είναι η Black Friday στη ζωή μας; Πότε έμαθε η κόρη μου το Halloween και γιατί μου ζητάει να στολίσω κολοκύθες; Έπρεπε να φάω γαλοπούλα τώρα των Ευχαριστιών ή καλά κάνω και ψάχνω για φαγκρί;
Ποιοί είμαστε τελικά και πόσα ακόμα sneakers χρειαζόμαστε ρε φίλε;;
Υ.Γ. Η μόνη περίπτωση να πίστευα στη Black Friday θα ήταν να έχανε ξανά ο Παναθηναϊκός από τη Νταρουσάφακα στον πόντο. Από τη στιγμή που ο Μπουρούσης είναι από Καρδίτσα και δεν καταλαβαίνει από Black Friday και χαζαμάρες (στα καρδιτσιώτικα), όλα καλά! Χρήστος Κιούσης http://www.gazzetta.gr